Atzko Kohashi is een Japanse jazzpianiste die tegenwoordig in Amsterdam resideert. Van 1994 tot 2001 leefde ze in New York waar ze les kreeg van Steve Kuhn, ze heeft inmiddels dus ervaringen opgedaan in drie verschillende culturen, de Japanse, Amerikaanse en Europese. Atzko ging naar Amsterdam in 2005 en sindsdien heeft ze met talloze Nederlandse muzikanten gewerkt zoals Frans van der Hoeven (bassist), Tony Overwater (bassist), Angelo Verploegen (trompettist), Maya Fridman (celliste) en Denise Jannah (vocaliste) en heeft intussen diverse duo en trio albums met hen gemaakt. Haar voorlaatste album Crescent, ook met Tony Overwater werd uitgebracht in Japan in 2021 en internationaal in 2022, het werd genomineerd voor The German Record Critics Award en de Dutch Edison Award.

De titel van dit album “A Drum Thing” verwijst naar de vele compositie van drummers die zijn opgenomen zoals Sunny Murray, Paul Motian, Jack Dejohnette en Al Foster o.a. Bassist Tony Overwater zal geen onbekende zijn voor de gemiddelde jazzliefhebber, hij behoort tot de crême de la crême van de Nederlandse jazz, een top bassist en groot kenner ook van Arabische muziek. Hij won vele prijzen waaronder de Boy Edgar Award 2002 en de Edison Award in 2001. Hij maakte albums met o.a. het Rembrandt Frerichs Trio, het Tony Overwater Ensemble, het Yuri Honing Trio, David Murray, Karin Mammar etc.

Het album begint met “Angel Voice” van Sunny Murray, een toepasselijke titel gezien de zachte klanken van de piano en de gestreken basklanken, wonderschoon. Met “Blues in Motian” van Charlie Haden gaat het tempo omhoog met zoemend basspel en eindigt in een fraaie solo en kristalheldere akkoorden van Atzko, let op de titel niet Blues in Motion, maar Motian, een verwijzing naar slagwerker Paul Motian. “Trieste” van dezelfde Motian is weer een fraai romantisch vehikel waar vooral Atzko haar lichtvoetige, bijna tedere spel kan laten horen. “Tale of the Fisherman” van Tony wordt gedragen door zijn sonore basgeluid waar Atzko haar ragfijne klanken aan toevoegt, het resultaat, wonderschone muziek waar je alleen maar van kunt genieten.

Een van de oorzaken dat ik zo kan genieten van deze muziek ligt wellicht in het feit dat er nogal wat materiaal wordt vertolkt van Charlie Haden, een van mijn absolute jazzhelden, maar dat is een drogreden, er staan maar twee composities op van hem, maar de algehele sfeer van dit album ademt wel zijn sfeer en die van zijn langdurige compagnon Paul Motian, kortom mijn favoriete componisten. Maar ook de rest van de composities vallen in hetzelfde kader, kortom gevoelvolle en sfeerrijke muziek, blijkbaar ook het uitgangspunt van Atzko en Tony.

Jan van Leersum